مصالح آکوستیکی بسیار متنوع هستند و با نام های تجاری گوناگونی تولید و عرضه می شوند. برخی از آن ها مانند اندودهای گچی آکوستیکی (ملات گچ و پرلیت) و اندودهای فیبری در محل قابل اجرا هستند و برخی دیگر نیز به صورت تخته ها (تایل ها) و صفحات پیش ساخته تولید می شوند. ویژگی مهم برای این مصالح این است که سخت نباشند ، وزن مخصوص بالایی داشته باشند و در برابر رطوبت و هجوم حشرات نیز مقاوم باشند. در این مبحث عمده ترین مصالح عایق صوتی بررسی خواهند شد.
این مصالح شامل سیستم های دیوارهای جداکننده داخلی (پارتیشن)، سقف های کاذب و روکش دیوارهای سنتی اعم از تاسیساتی و غیر تاسیساتی می باشند که به صورت ساده یا دکوراتیو تولید می شوند. از مزایای این سیستم ،سرعت و کیفیت اجرای بالا، انعطاف پذیری، حفاظت سازه در برابر حریق و صرفه اقتصادی است.
این تخته ها و صفحات از پشم های معدنی نظیر پشم سرباره و به دو صورت شکاف دار و سوراخ دار تولید می شوند. نو شکاف دار آن ها در مواردی که جنبه زیبایی آن حائز اهمیت باشد ، به کار می رود. این مصالح در گونه های مختلف از نظر اندازه، ضخامت، بافت و قابلیت جذب صوت ساخته می شوند و در برابر آتش نیز مقاوم هستند . هنگام رنگ آمیزی این مصالح باید توجه کرد که از رنگ های ویژه استفاده گردد تا حفره های آن ها بسته نشود.
این تخته ها و صفحات معمولا از الیاف نیشکر که تحت فشار قرار گرفته، ساخته می شوند و تنوع زیادی در نقش و بافت دارند. مشکل عمده این مصالح مقاومت کم در برابر رطوبت و آتش است.
این تخته ها از تاوه های آلومینیومی یا فولادی سوراخ دار و لعاب خورده ساخته شده اند که داخل آن ها با لایه ای از مصالح آکوستیک نظیر پشم های معدنی پر شده است. دوام و عمر این تخته ها زیاد است از این رو قیمت بالای آن ها توجیه پذیر می شود.
ورق سرب با استفاده از چسب های الاستومتری بر روی سطوح چسبانده می شود و به میزان زیادی عبور صوت را کاهش می دهد. اگر این ورق بر روی چوب اجرا شود، به دلیل این که چوب نیز تا حدی متوقف کننده صوت است ،بنابراین تاثیر آن ها افزایش خواهد یافت. علاوه بر مصالح ذکر شده، تمهیداتی از قبیل نصب شیشه دو جداره یا استفاده از مصالح پرزدار نظیر موکت کردن کف نیز در کاهش انتقال صوت تاثیرگذارند.