در گذشته به علت ضخامت زیاد دیوارها، بلندی سقف ها و محوطه های وسیع پیرامون بناها، مساله صوت مشکل زا نبوده و از اهمیت چندانی نیز برخوردار نبوده است. ولی امروزه با گسترش و توسعه شهرها و ماشین ها ، آلودگی صوتی نیز افزایش یافته است و تمهیدات خاصی را جهت کاهش اصوات مزاحم می طلبد. بنابراین می توان پیدایش عایق های صوتی اعم از پشم شیشه را همزمان با گسترش و صنعتی شدن شهرها دانست.
وقتی به یک جسم جامد ضربه وارد می کنیم تولید صدا می کند. صوت ایجاد شده در تمامی جهات در فضا پخش می شود ولی سرعت آن در هوا کمتر از مایعات و جامدات است. زیرا صوت برای انتقال از نقطه ای به نقطه ای دیگر به ماده نیاز دارد. اصوات به دو طریق به داخل ساختمان منتقل می شوند:
برخی از اجزا و مصالح ساختمانی صوت را جذب کرده و از خود عبور می دهند و برخی دیگر نیز با انعکاس صدا باعث ایجاد پژواک می شوند. مصالح عایق صوتی یا آکوستیکی موادی هستند که امواج صوتی را جذب کرده و مقدار آن را کاهش می دهند. مصالح آکوستیکی دارای حفره های ریزی هستند که امواج صوتی هنگام ورود و خارج شدن از این حفره ها در اثر اصطکاک ایجاد شده مقداری از انرژی خود را به صورت حرارت از دست می دهند. میزان صوتی که توسط مصالح جذب می شود علاوه بر تعداد حفره ها و عمق آن ها، به فرکانس صدا نیز بستگی دارد.
گوش یک انسان سالم قادر به شنیدن فرکانس های بین ۲۰۰۰۰-1۶ هرتز است. تحقیقات پزشکی اثرات آلودگی صوتی را بر حساسیت گوش انسان ثابت نموده است که علاوه بر ناشنوایی های دائم و موقت، اختلال در سیستم های عصبی، گوارشی، قلب و عروق را نیز سبب می شود. از این رو استفاده از عایق های صوتی خصوصا در مکان های خاص نظیر بیمارستان ها، استودیوها و … از اهمیت بالایی برخوردار است.
عایق های صوتی در انواع مختلف به صورت تخته ای یا ورقه ای قابل نصب بر روی دیوار، سقف، کف و … هستند. از موادی نظیر پوکه معدنی نیز می توان به عنوان عایق صوتی کف یا پشت بام استفاده کرد.
جهت صرفه جویی در هزینه می توان هنگام عایق کاری حرارتی ساختمان از موادی استفاده کرد که علاوه بر مقاومت در برابر گرما، در برابر صوت نیز مقاوم باشند. از جمله پلی استایرن، پلی یورتان،پشم شیشه ، پشم سنگ ، بتن سبک و … که از این بین پشم شیشه گزینه مناسب تری است خصوصا در محل هایی که پارکت نصب می گردد.